Welzijn.

Ik wilde beginnen met:


Welzijn.
Lang geleden dat ik dat woord heb gehoord. Beetje jaren 60.

Wat zeg ik? "Beetje erg veel, weetje." 

En dan lees ik het ook nog van mezelf. 
Het verbaast mij, dat ik me verbaas over wat ik zelf schrijf.
Even de voeten checken of er geen geitenwollensokken om zitten.


Goed. Welzijn, dus. 

In 2013 vragen we natuurlijk eerst: 

wat heb je eraan? Wat schuift het? Is het te beleggen? Investeren? Iets mee kopen? Exporteren? Kan het groeien? Economie weer mee op de rails zetten? Drie procent? Banken redden? Kunnen ze er wat mee? 

Ze? Wie zijn “ze”? 
De "mannen van het kapitaal", natuurlijk. De mannen van de macht. “De Bovenbazen.“ Als zij er iets mee kunnen, iets aan verdienen, dan komt het wel. Met een beetje reclame kun je iedereen gek maken en het laten kopen. 

Dus, de vraag was: kun je er geld mee verdienen?

Neen!

Dat is ook gelijk de reden, dat het de laatste dertig, veertig jaar niet meer is gebruikt. 

We hebben het alleen maar over welvaart en groei gehad. 

Groei is goed. (Greed is good also!)

Maar wat bleek? 

De groeiende welvaart stond niet garant voor een groeiend geluk. 

Geld heeft geholpen en doet dat nog steeds, maar we misten iets. 

We kregen stress, hadden nergens anders tijd voor, druk, druk, druk, burn-out, geen voldoening in het werk, et cetera. 

Velen waren ongelukkig. 
Stinkend rijk, maar toch ongelukkig.

Onbegrijpelijk.

Ach, in de jaren 60-70 werd deze tegenstrijdigheid al gezien, voorspeld. 
Welvaart voor zoveel mogelijk mensen. Liefst iedereen. 
Da's OK natuurlijk, maar vergeet het welzijn niet! 

Zonder welzijn geen welvaart.
We dachten zelfs dat meer welzijn meer welvaart zou brengen.
Hoe gelukkiger mensen zich voelen, des te meer ze gaan besteden.

Maar die gedachte bleek vanaf de jaren 80 erg ouwerwets te zijn! Kansloos! Hippiegeneuzel.

OK........nou, tot hier dus.............................................Er kwam nog een heel stuk achter, 

maar.....
Plotseling. 

Begin deze week (25-03-2013) 

las en hoorde ik van een "jong menneke", Rutger Bregman die mij na elke zin deed roepen:

“Hé, leuk”, "precies", “yeah!", “precies!” "Ha! dat probeerden wij 40 jaar geleden al, weetje", “Go, Rutger, DÁT bedoel ik!” “Jij zegt /schrijft wat ik wil zeggen, schrijven.” 

Na een tijdje roep ik - en ik hoop oprecht, dat ik Rutger Bregman niet beledig -

“Hé, nieuwe hippie!” en “D’r is verdomme nog hoop voor de toekomst!”
Ik vind het geweldig dat hij mensen oproept om mee te denken dat het ook anders kan, anders moet!

Rutger, 

uit ervaring weet ik dat de weg naar “mentaliteitsverandering” lang en lastig is. 

Je was bij Pauw&Wittenman. 

Dat wilde ik terugzien via “uitzending gemist”. 

Kom ik bij de video, staat er als titel boven:

"Bregman geeft uitleg voor einde van de vooruitgang"

Wat een vooringenomenheid. Tendentieus. Verdraaiing van woorden. 

(Kijk, DÁT vind ik nou “populisme”!)

Een duidelijk voorbeeld van wat Rutger Bregman bedoelt, als hij zegt: 

“We praten en denken alleen nog maar vanuit de oude dogma's.”
 

"Ik vind wel dat we vooruit moeten willen, alleen dat we anders moeten na gaan denken over vooruitgang."

Paul en Jeroen: 

en nu (voor de verandering) luisteren! 

Rutger zegt “ANDERS!” 

Dat is iets anders dan “tegen”. (sorry, dit was geen bewuste woordspeling.)

Rutger, ik hoop dat je je over 30 jaar geen “ouwe, nieuwe hippie” gaat voelen, die de wereld om je heen “naar de kloten ziet gaan”, terwijl je weet waarom en wat ertegen te doen...was.

En gebruik het woord welzijn eens. 

Misschien worden er dan veel 50- en 60-ers wakker. (Zal schrikken zijn!)

Zou erg leuk zijn: jong EN oud, samen werken aan een betere toekomst. 

De jeugd heeft de toekomst, de ouderen de ervaring.

“Welzijn” een ouwerwets woord? 

Ja, inderdaad, maar ik heb al vaker gezegd: 

Ouwerwets? 

Ouwerwets? 

"Het wiel is ouwerwets! Moeten we dat ding dan ook maar afschaffen?”


RFTS

P.S.
Rutger schreef in zijn artikel (VK 28 maart 2013):
"...en dat terwijl een nieuwe oorlog even waarschijnlijk is als een homoseksuele paus."

Vond ik vreemd. Zond hem de tweet:
"Complimenten column VK, 

maar denk jij dat er veel/weinig kans op oorlog is.... 

volgens mij is de kans paus=homo ong. 90%.

Waarop Rutger retweette:
"Ik had er "openlijk" bij moeten zetten;) weinig kans op oorlog dus."

Is natuurlijk een beetje flauw van mij om zo te mierenneuken op een geweldig artikel. 

Ik vond het wel grappig en een bewijs, dat een misverstand snel ontstaat. 

(Jeroen Deijselbloem en zijn "template" weet daar nu alles van) 



---------------------------------------------------leesvoer---------------------------------------------------

(14-04-2018)
De Correspondent begint ook al met vragen stellen. 

Belangrijkste vraag: "Wat Nu?"

Hoewel, de tweede alinea:


"Maar als we het juiste verhaal ontwikkelen, en leren hoe dat te vertellen, zal dat een aanstekelijke uitwerking hebben op mensen van alle politieke voorkeuren. De verhalenvertellers regeren de wereld."

als je hier het woord "verhaal" vervangt door "leugen"

Alle grote religies zijn gebaseerd op....
"Verhalen! 
Toch?"




Geluk is slecht voor de economie

Ik weet niet uit welk boek dit komt.
Maar de moeite waard dacht ik

                      
　

Tja, da's een leeg vlak.
Ik ga proberen de tekst te achterhalen.
Sinds een paar jaar (zeg 2017) wordt er wel vaker iets van mijn blogs "gecensureerd".
Is niks bijzonders meer.
Facebook wordt zelfs feestelijk massaal geboycot. (april 2018)

Sinds 2018 neemt Twitter het censureren serieus.

Brief aan Joris Luyendijk

Beste Joris,

Naar aanleiding van uw twitters als reactie op mijn column "Rob, Ik Twijfel", denk ik niet helemaal duidelijk te zijn geweest.
U twitterde: "beetje huilerig stukje van je"

Ik ben geen goed schrijver en ik heb moeite met het formuleren van mijn vragen en twijfels. Daarom zijn mijn blogs meer een wirwar van gedachtes. Toch vind ik het jammer dat u niet serieus op de vragen uit mijn blog bent ingegaan. Zo vroeg ik ook weer in mijn twitter als antwoord op uw eerste tweet: "Beetje treurige reactie van je. Valt me tegen. Nu ga'k echt huilen. Vraag blijft: Wat klopt er niet van wat er staat?"

Uw antwoordde: "Luister, je zit gewoon te zeiken en er bestaat geen 'gratis nieuws'. If the product is free, then you are the product. sorry."
Ik bleef na deze tweede tweet dus nog steeds met vragen zitten:

Wordt De Correspondent een blog? Waarom moeten deze auteurs betaald worden? Is nieuws niet gratis? Gaan jullie publiceren waar die € 60 per lid naar toe gaat, bijvoorbeeld in een kwartaalverslag? En hoe geven jullie de niet-zo-geletterde en laag opgeleide mensen van de maatschappij een stem? Dat lijkt mij namelijk erg belangrijk.

Hopelijk zijn mijn vragen nu duidelijker en
hoop ook dat u even de tijd kunt nemen om mij te antwoorden.
Dat kan op deze blog, maar ook via mail:
ruftanjalon@gmail.com

Alvast bedankt voor de moeite en tijd,
met vriendelijk groeten,

Roeftan Jalon.

Rob, ik twijfel.

Of ik een abonnement van 60 euro op decorrespondent ga nemen?
Ja! Denk ik. Misschien. Ik TWIJFEL. Waarover? Ik weet het niet. Echt niet:
er klopt iets niet. Ik weet (nog) niet wat, maar...

Stel ik "wil de wereld verbeteren."
("pardon?" Ja, ja, ik weet dat iedereen dit een stom, naïef idee vindt. Naar Mars gaan, een berg in Nederland bouwen, marktwerking in onderwijs, zorg en het water, straks de lucht, dat wordt allemaal normaal gevonden. Normaal genoeg om in talkshows over te mogen komen kletsen. Maar ik zeg even simpel: "Stel, je wilt de wereld verbeteren"...en hup: 112, witte jassen, afvoeren, opsluiten!. Misschien niet letterlijk, maar wel sociaal. Komop: beetje proberen out-of-the-box-denken, ja!)

Dus:
"Stel ik wil iets veranderen", omdat het veel mensen ongelukkig maakt. Voorbeelden genoeg. Lees de toekomstige columnisten van de correspondent. Maar ik heb geen cent te makken. Woon in een achterstandbuurt, waar de "echte achtergrondinformatie" niet of nauwelijks doordruppelt. Daar hoor je zelden zoiets als: "Hé, heb jij gehoord over de nieuwe plannen van Sander Dekker?..." Nee, daar is "Feyenoord kan kampioen worden" het onderwerp van gesprek.

Dan kan ik niet over de juiste, helpende informatie beschikken om mijn plan te verwezenlijken. Nieuws is toch gratis? Althans dat moet het zijn. Daarop is democratie gebaseerd. Toch? Ook meningen, inzichten, wijsheid, moeten openbaar zijn. Ja, toch? Niet dan? Nou dan!

Heel veel op internet is gratis. Relatief gezien, dan. Twitter, Facebook en blogs. De bloggers kunnen hooguit wat verdienen met wat reclame. (Nee, ik verdien met deze schrijfseltjes geen flikker. Als dyslecticus ga je er al vanuit, dat je met schrijfsels niet je brood gaat verdienen. Waarom is dan een "superblog" niet gratis? Waarom intelligentie elitair maken? Waarom de mazzel waar en uit wie je bent geboren "te gelde maken"? Ik "kom uit een arbeidersgezin", dus begin al op achterstand. Natuurlijk mogen zij wat verdienen. Hoeveel? Daar ben ik ook benieuwd naar. Ze gaan vast niet openbaar maken, wie hoeveel krijgt van die negen ton. Balkenendenorm?

Daarom; ik twijfel. Kan iemand bij mij die twijfel wegnemen?
Rob? Jelle? Joris? Femke?
Of ben ik te min?

yolobot.
RFTS

PASSIE KILLS.

Buitenhof, zondag 17 maart 2013.
Interview met staatssecretaris van onderwijs Sander Dekker die gevraagd werd of hij begreep, dat men in het onderwijs al 4 jaar op de nullijn zit. Sander had met leraren en docenten gesproken en wist ons dus te vertellen dat de mensen in het onderwijs geen waardering nodig hebben. Daar vloog mijn pantoffel! BLAAG! Snel mijn andere televisie aangezet.

Hij ging verder:
"Zij halen waardering uit hun werk. Hun werk is hun passie." Ja, dat zal best, maar waarom moeten bankiers, managers, iedereen van de financiële maffia dan wél dik betaald worden? Hebben zij financiële waardering nodig? En dan ook nog een dikke waardering, hé! De banken moeten toch een dienende taak vervullen, net als de zorg, politie en onderwijs? "Iedereen weet, dat we moeten bezuinigen", papegaait Sander even later. Ik heb nog een pantoffel, maar geen derde tv. "Rustig Roeffie, rustig nou!"
Dus iedereen moet bezuinigen? Behalve dan de financiële sector die de ellende zelf heeft veroorzaakt en er ook nu nog bakken mee verdient. Ah, Uit waardering natuurlijk, dat dan weer wel.

Misbruik maken van de gedrevenheid van de onderwijzer, want die zegt het toch zelf: "het gaat me niet om het geld, want anders was ik niet in het onderwijs gaan werken". Dus iemand die in zijn naïeve eerlijkheid zegt, dat zijn werk zijn passie is, graaft zijn eigen graf. "Hij wordt genaaid waar hij bijstaat", zegt mijn moeder wel eens. Nou dan is ze boos, hoor. Ik stuur ze wel! Ha! dat wordt "billenkoek"!
Maar ja, die leraren zijn ook zo lekker makkelijk te pakken. Zij hebben het veel te druk met hun werk, hun passie, hun gedrevenheid. Dan komt daar ook nog de druk van de papieren rompslomp bij, wat hen opgelegd wordt door de Managers Maffia. Gezagsgetrouw als ze zijn, gaan ze nooit protesteren, omdat ze de school niet plat willen leggen. Waarom niet? Omdat ze om hun werk en de kinderen geven.

De Financiële Maffia is moeilijker te pakken. Ha! die hebben Sander al gepakt. INgepakt!. Wordt het niet eens tijd, dat je iemand van je eigen grootte pakt? Ja, dat moet je durven. Daar is lef voor nodig.

Onrechtvaardig vind ik dit, Sander. En dat IS het ook! Als kind is mij (ons? hopelijk) geleerd, dat als er 3 snoepjes zijn en je bent met 2 vriendjes dat....snap je? Ja? Echt? Nou, dat bleek niet uit dat interview.

Als kind voelde ik al dat ik, als 12-jarige met mijn buurjongetje van 3 ging voetballen, ik hem liet winnen. Hoefde ik niet eens te leren. Dat wist ik allang, "uit mezellf." Bij knokken op het schoolplein was de ongeschreven regel: "Pak iemand van je eigen leeftijd!" . Iedereen hield zich eraan. Maar in de politiek (ook financiële wereld, marktwerking) schijnt dat ineens niet meer te gelden. Opvoeding? Daar heb je niets aan. Weg er mee! "Ieder voor zich en God bestaat niet meer!" Het recht van de sterkste!

Daar ben ik het dus niet mee eens. Ik zou graag eens met je moeder willen spreken. Ik weet zeker, dat ze je zo niet heeft opgevoed. Pak degenen aan die de crisis (moedwillig, want daar verdienen ze nog steeds flink aan.) hebben veroorzaakt. Ja, dat zijn de grote jongens. Maar dat is veel effectiever, omdat ze veel meer geld bezitten en het is tegenover de mensen in het onderwijs veel eerlijker.

yolobot,
RFTS

　

　

　

　

　

　

ALWEER GEEN OPLOSSINGEN.

Rob Wijnberg vind ik een van de beste columnisten van Nederland.
Maar,
sorry, dat woord mag ik niet gebruiken, ontkracht al het voorzegde,
maar
na het lezen van zijn column "Media Rancune" in de Groene Amsterdammer, 13 maart 2013,
eindigend met: Wat eraan te doen, blijft voer voor astrologen
kan ik niet anders.

Natuurlijk weer veel scherpe observaties en slimme conclusies van Rob, zoals het afschuiven van schuld en verantwoordelijkheid. De "kop-van-jut-berichtgeving" door de media op een lekkere, sensationele, dus veel bekeken, dus flink geld opbrengende manier. Waarmee "het volk" zijn woede kan afreageren, afschuiven. Cirkeltje rond.

"Nieuws gaat altijd over wat vandaag gebeurt, maar nooit over wat elke dag gebeurt." (Joris Luyendijk)is volgens mij gedeeltelijk waar. Er zijn wel degelijk "achtergrond-programma's" op radio én tv, die de structuren die deze spectaculaire, emotionele uitzonderingen voortbrengen behandelen. Nog lang niet genoeg en meestal op een onmogelijke tijd, maar genoeg om behoorlijke geïnformeerd te worden.
Vergeet vooral internet niet; Op Youtube staan heel veel documentaires, met goede tot zeer goede onderzoeksjournalistiek. Wat gebeurt er allemaal niet op de echte openbare internetmogelijkheden, zoals twitter, blogs, facebook, digitale kranten zoals de Groene.nl, enz. Iedereen heeft wel degelijk kennisgenomen van de onderliggende ontwikkelingen in de financiële sector, in Brussel of in het wielrennen.

Zou ik bijna de kranten en boeken vergeten!

Waarom zijn de media dan toch tekort geschoten?
Mart Smeets stond als laatste verbaasd, dat in de topsport iedereen doping gebruikt(e). Iedereen wist het al, Mart. IEDEREEN! Behalve dus degene die het eigenlijk als eerste zou moeten constateren en melden.

Ook wist iedereen allang hoe het er in de financiële sector aan toe ging en nog steeds aan toe gaat. Wie gaven het als laatste toe, schoorvoetend? Zij die ons hadden moeten waarschuwen. Van te vóren, niet achteraf! De financieel analisten, adviseurs, geografisch economen, "whatever that may be": iedereen weet waar het geld is, naar toe gaat, verstopt is.

Is er nou nog iemand die twijfelt aan wat "Van Rompuy en Brussel" proberen te doen? Ja, die zijn er. Dat zijn de mensen die zelf werken in een EU-gerelateerd beroep.
Kortom, de mensen die er belang bij hebben.
Of zij die bang zijn om eventueel niet mee te mogen doen.
Of zij die bang zijn om hun status te verliezen.
Het probleem is dus bekend.
Dan lijkt het mij tijd om naar de oplossing(en) te zoeken.
Maar (alweer)
waarom doen we, nee; ZIJ dat niet?
Echt, écht hardop zeggen wat er moet gebeuren, doet niemand meer, omdat men bang is. Bang om sociaal vermoord te worden. "niet meer zo erg geweldig leuk, dus gevraagd te worden voor DWDD of PenW."
Stel:
een dokter onderzoekt een zieke patiënt. Dattie ziek is, is meer dan duidelijk. Wat doet deze dokter? Niets, maar zegt, dat hij morgen nog eens terug komt. Zo kan hij twee bezoekjes declareren. Er aan toevoegend: "Ja, de situatie is zeer urgent, bedroevend. Ik zal mijn uiterste best doen met alles wat in mijn macht ligt. Dit is zo precair dat ik eerst een rapport, behandelplan moet schrijven en bladiebladiebah" En heel gewichtig kijken natuurlijk en vooral "ondoorgrondelijke, onbegrijpelijke medische woorden gebruiken. Zo "redt hij zijn status" en verdient dubbel. Dit is niet een dokter die er voor de patiënt is.

Stel, dat Mart Smeets zou zeggen "we gaan gezellig kijken naar de Tour de Farce. Over drie weken staat in Parijs de man die de meeste doping heeft gebruikt. Oh ja, doping wordt natuurlijk niet alleen in de wielersport gebruikt. Topsport zonder doping is onmogelijk, onmenselijk." Mart zou halverwege deze zin ontslagen worden.

De EU is ontstaan om meer geld te verdienen en dit te blijven kunnen doen. Niets anders, niets menselijks, niets democratisch.
Allemaal kunnen ze zich verschuilen achter de clichés: ik wist van niks. (vertaal dit niet in het duits) of achter anderen. Wisten ze echt van niets, dan hebben ze hun werk niet goed gedaan. Of ze zijn echt achterlijk.

Stoppen met observeren, analyseren en concluderen. Iedereen weet het al of moet het weten. maar ga nadenken over oplossingen en de medicijnen toedienen of opereren.
Weg met de leugens, praatjes van journalisten. Regeerders wijzen en afrekenen op cijfer-fetisjimen. Het gaat om mensen. De groei moet stoppen; opnieuw verdelen wat er is. Haal het geld daar waar het is en bij de schuldigen van deze crisis. Afbreken van de vele lagen management om zich achter te verschuilen, om de schuld door te schuiven.

Alle goeie, hoogbegaafde schrijvers en denkers moeten NU op gaan staan en alleen nog in oplossingen denken, schrijven en praten. De patiënt is ziek. Dokter, DOE IETS! in plaats van alleen zeggen dat de patiënt ziek is.

Waarom is er een crisis? Ten eerste omdat de "grote verdieners", de echte machthebbers ontdekken, dat ze even iets minder winst dreigen te maken. Door fouten die ze zelf hebben gemaakt. "Ai! Maar hoe komen we weer aan meer geld?" Simpel: alsmaar roepen en blijven roepen dat het crisis is. Mensen met geld beheren de media. Zo kunnen ze de publieke opinie makkelijk maken. Dreigen met "hel en verdoemenis". Hetzelfde wat de Katholieke kerk al 2000 met veel succes toepast. En alle analisten en adviseurs kunnen er ook beroemd mee worden en geld verdienen, door "het woord" te verspreiden. Als je dit iedere dag te horen krijgt, zal het wel waar zijn. "We weten allemaal, dat we moeten bezuinigen." "Iedereen moet de broekriem aantrekken" NEEN, we weten dat helemaal niet, want de journalisten zijn allang niet meer met hun werk bezig, ze lullen elkaar ook maar na. Baantje houden, hè.

De crisis wordt in stand gehouden door iedereen die er belang bij heeft.
Door iedereen die veel geld heeft om de massa te manipuleren.
We moeten de belangen weghalen, doorprikken, onthullen, ontmantelen. Gelukkig zijn de belangen maar tweeledig: geld en status. Een beetje journalist, columnist, maar ook politicus kan snel ontdekken waarom iemand iets beweert, doet, laat. Is het uit eigenbelang of in het belang van mensen.

Ik weet altijd heel goed WAT ik zeggen wil, maar zelden HOE.
Als je bijvoorbeeld een woekerpolis wilt verkopen, moet je weten HOE je zoiets moet vertellen. Rob Wijnberg weet volgens mij altijd heel goed WAT hij wil zeggen en hij heeft ook nog het talent om te weten HOE dit te verwoorden. Ik zou dan ook graag zien, dat ook hij niet meer eindigt met: Wat eraan te doen, blijft voer voor astrologen.

YOLOBOT,
RFTS

　

　

　

　

YOLOBOT

Zo, ik ga de wereld verbeteren!

Ja, binnenkomertje, hé? Wat zegt u?

Wel lef, maar ook erg naïef natuurlijk. Arrogant ook. Zelfgenoegzaam. Hoogmoed. Niet echt reëel. Van welke planeet ik kom?

OK, ok, ik ga het alleen maar proberen hoor. Baat het niet, dan schaadt het niet, toch? Niet geschoten is ook weer mis. Zoiets.

Een beetje mazzel en hulp en wie weet lukt het om een enkeling, al is het maar heel even, een seconde is genoeg, te laten nadenken als hij op het punt staat iets stoms te gaan doen. Zoals in Haren, Eindhoven, Oosterhout.

Aanleiding tot deze megalomane gedachte, deze hoogmoedige actie, was de presentatie van de resultaten van het onderzoek over "project-X" in Haren door Job Cohen.

Het belangrijkste woord van dat onderzoek bleek de kreet YOLO (You Only Live Once.) Niets mis mee, maar als dat ten koste gaat van anderen, zoals in Haren, dan klopt er iets niet met dit levensmotto. 
Want, alles leuk en aardig, maar die ander moet óók kunnen leven volgens datzelfde YOLO. 
Daarom introduceer ik een nieuwe kreet: 

YOLOBOT (You Only Live Once But Others Too)

Hoe krijgen we iedereen zover dat ze zich ook "BOT" gaan gedragen? Hoe maak je iets tot een modegril, een hype, een hit, een tweede natuur? De reclamejongens zouden zeggen: "Even erdoor rammen!" In korte tijd zo vaak laten horen, dat het begrip vanzelf "blijft plakken".
Internet is natuurlijk hét ultieme PR-medium hiervoor. Als we YOLOBOT allemaal een tijdje overal roepen, tweeten, facebooken, roeptoeteren, bloggen, eindigen als mail-groet, is het zo gepiept.
Een lekker popnummer met YOLOBOT-yell als refrein, zou helemaal te gek zijn. 
Zijn er toevallig reclame-experts, die wat adviezen hebben, Kom maar op. (Het is voor een goed doel, dus misschien willen Powned, DWDD, PenW, Giel Beelen, Zapp, Alle popartiesten ook meedoen?)

Wie weet, als het lukt, gebruiken we toch nog een zeer oude wijsheid:
"Wat u niet wilt dat u geschied, doe dat ook een ander niet."
Want meer is het niet, natuurlijk. Het is al zo oud als de weg naar Kralingen. ("Huh, ...de weg naar Hamelen?")

Tenslotte nog een opsteker;
van wie is de volgende uitspraak?
"Onze jeugd heeft een sterke hang naar luxe, slechte manieren, minachting voor het gezag en geen eerbied voor ouderen..."

Dit zei Socrates, 470 vóór Christus.
Het is dus van alle tijden. Komt goed. Wie weet met

YOLOBOT!

RFTS

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

YOLOBOT 2


Leuk filmpje over John Stuart Mill, die het ook over YOLOBOT heeft
alleen wist hij dat nog niet.


                             
　

Macht & Woede.

Woensdag 6 maart 2013 staan er twee interessante artikelen, een in NRC-next en een in de Volkskrant. Sywert van Lienden schreef in NRC-next: "Macht krijg je niet, die neem je." Hans Schnitzler in de Volkskrant: "Waarheen met de woede?"

Zelfs met de titels kun je al leuk combineren. "Woede neem je niet, die krijg je." Waarvan krijg je dan die woede? Wat maakt je zo woedend? Een machteloos gevoel. "Ho, ho!" zegt Sywerts titel, dan moet je de macht nemen, want die krijg je niet! Maar met welke middelen kun je macht nemen, als je niets hebt? Alleen met je door onmacht steeds groter wordende woede? "Macht kun je nemen, als je macht hebt." Met welke middelen? Geld, intelligentie, afkomst, mazzel. Ai Sywert, de titel klopt volgens mij al niet meer. Veel te elitair gedacht.

Hans Schnitzler schrijft "verliezers die al te vaak hebben verloren, willen wraak nemen." De titel "Waarheen met de woede?" kun je ook omdraaien: "Waarheen met de macht?" Moeten de machtigen, degenen met geld zich niet eens gaan richten naar de minder machtigen, degenen met minder geld? Want als een massa eenmaal woedend wordt door machteloosheid, is deze niet meer te stoppen. Dat moeten we niet willen, en willen we ook niet, zoals we op 4 mei elk jaar tegen elkaar zeggen. Ook hier vind ik de vraag "waarheen met de woede?" elitair. Het kan heel lang duren, maar als uiteindelijk iemand zo wordt getreiterd, dat zijn woede, zijn drift te erg is, dan denkt hij niet na waar hij zijn woede op afreageert. Hopelijk is dit moment nog lang uit te stellen, tot hun machteloze gevoel minder wordt. Anders..."Macht kun je nemen, als je de woede hebt."

Ook de inhoud blijkt veel met elkaar gemeen te hebben.
Machteloosheid tegengaan door zelf het "heft in handen te nemen." Klinkt goed, natuurlijk. Maar je moet dan wel een "heft hebben om vast te kunnen pakken." Zeker Sywert, broodfondsen is een goed voorbeeld. Maar waarom iets opnieuw opstarten als dat al minstens 50 jaar bestaat? Het enige voordeel is, dat er geen overheid bij betrokken is. Maar de broodfondsen zijn niet ontstaan doordat men wilde dat de overheid buiten spel bleef. Eerder andersom. Omdat de overheid in gebreke bleef, hebben een aantal zzp-ers het heft in eigen handen genomen. Maar ze hebben tenminste nog een "heft". Ik heb gedwongen zzp-bouwvakkers nog niet gehoord over een broodfonds. Jij wel? (Ik spreek heel wat bouwvakkers, zowel in mijn familie als vriendenkring. Jij ook?)

Nog een goed voorbeeld van jou is de Leonardo-stichting, welke door ouders is opgericht en voor een groot deel door hen wordt gerund. De hoogbegaafde kinderen die hier op zitten, hebben meestal goed opgeleide ouders. Slimme kinderen hebben meestal geen domme ouders. (Sorry voor deze botte zin, maar zo bewijs ik volgens mij wel dat de kreet, die ik steeds vaker hoor, "succes dwing je af" onzin is. Waar je wordt geboren heb je niet voor het zeggen.)
Deze ouders die een Leonardo-school opzetten, kunnen zoiets organiseren. Zij hebben een "heft tot hun beschikking". Zij weten de weg. Hebben een groot netwerk, vaak al via hun normale werk.

Maar de minder begaafde kinderen hebben meestal minder goed opgeleide ouders. Die hebben geen kennis, praktisch inzicht, ervaring en netwerk om een school voor hun kinderen op te zetten. Geen heft. Terwijl juist voor hen zoiets zeker zo belangrijk zou zijn, als voor de hoogbegaafden. (Als een kind écht hoogbegaafd is, komt hij/zij er wel. Zoniet, dan is hij "eenzijdig hoogbegaafd." Dat wil ik even kwijt, om deze term de inhoudelijke waarde te geven, die het moet hebben.)

Waarom vallen laagbegaafden, hoogbegaafden, maar zeker niet te vergeten ook gemiddeldbegaafden buiten de klas, "buiten de boot"? Omdat de klassen te groot zijn. PUNT! Hoe komt dat? Men heeft er geen geld voor over. PUNT! In een klas met 15 leerlingen kunnen "echt alle soorten leerlingen" in één klas voldoende aandacht krijgen. Dat is onmogelijk met 30 of zelfs meer leerlingen.

Sywert, ik ken je niet, maar ik denk dat jij redelijk- tot hoogbegaafd bent? Zijn je ouders ook goed opgeleid? Misschien ook hoogbegaafd? Ik denk dat je overigens goede column veel beter en breder had kunnen zij, als je ook eens gaat kijken naar de "minder bedeelden".

Hans Schnitzler wil dat ik mezelf "digitaal in de fik steek". Maar dan ontneem je mij wel de enige manier om invloed te hebben. Al is het een waanidee, dat ik met deze schrijfselen iets kan betekenen. Steek ik ook dat in de fik, wat blijft er dan nog over? Inderdaad, precies dát wat ik probeer te vermijden: machteloosheid. Anna Enquist zegt het ook: "Machteloosheid leidt tot razernij." Op het moment dat ik dit schrijf, ben ik in ieder geval "van de straat." en niet bezig om .........
Hans, je adviseert om sociaal en materieel onafhankelijk te worden. Graag wat praktische adviezen voor iemand die acht-hoog in een flatje woont. Eigen energie opwekken? Voedsel kweken? Goederen en diensten uitwisselen als je in het onderwijs of de zorg zit?

Beide columns zijn zeer de moeite van het lezen waard. Maar zowel bij Sywert als bij Hans, vind ik dat er te veel wordt gedacht vanuit een elitaire, bevoorrechte leef-, maar ook denkwereld. Dat is jammer. Ik hoop dat in jullie volgende columns aandacht wordt besteed aan de echte verliezers. Zij die niet bij machte zijn om een column te schrijven, niet bij DWDD mogen zitten en hun mening kunnen geven, geen denkopleiding hebben gevolg, maar een "werk-, maakopleiding". Geef mij advies hoe ik als machteloze weer wat grip kan krijgen, zodat ik niet "mijn versplinterde woede bekoel op een bushokje, bankier, de media of het neoliberalisme."
　

RFTS