Snap jijjut? Snappikkut!

Ik heb mijn deeltijdontslag van twee uur binnen.

Nog maar een keer voor de duidelijkheid: 
ik werk dus hetzelfde aantal uren,
geef evenveel leerlingen les, 
maar het percentage lesgebonden uren is verhoogd, 
dus moet ik méér uren vullen, werken. 
Natuurlijk voor hetzelfde salaris. 

Het percentage niet-lesgebonden uren is dus verminderd. 
Dat is ook wel logisch;
voorbereidingen zijn nodig voor kwaliteit en dat is sóó 2013, sóó “Old School”. 

(Meer achtergrondinformatie? klik hier of daar of deze.)

Dus

ik schrijf me in bij het UWV om WW aan te vragen voor die 2 uur. 
Wel met sollicitatieplicht. Terecht.

8 juli 2014 krijg ik een leuke vacature van het UWV. Echt helemaal geknipt voor mij.

11 juli 2014 krijg ik een mailtje van de directie van de muziekschool waar ik werk.
Iemand heeft gesolliciteerd op de ontstane vacature slagwerk.
Ik ben al 30 jaar docent slagwerk, dus de aangewezen persoon om de sollicitant te oordelen

Natuurlijk zit in de bijlage de c.v. van de sollicitant. Nou, die ken ik. Heel goed zelfs. 

De "ideale kandidaat!" al zeg ik het zelf. 
Maar dat is logisch als je de kandidaat ook zelf bent.

Op vrijdag 18 juli 2014, nog net voor de vakantie is het sollicitatiegesprek. 
Nou ik mag wel zeggen, dat het een heel goed gesprek was. 
Alsof ik alle vragen al van te voren wist. 
Ook de andere commissieleden werden steeds enthousiaster. 
Ik voelde mezelf precies goed aan. Na een half uurtje vroeg ik aan mezelf

“of ik even op de gang wilde wachten, dan kon ik even met de commissieleden overleggen?”

Toen ik mezelf weer binnen haalde, zag ik alleen maar blije gezichten.

Ik had eerlijk gezegd ook niet anders verwacht. Of klinkt dit iets te arrogant?

Amper binnen vroeg de directrice “Of ik 1 september 2014 kon beginnen?”

Jazeker,
maar ik mag geen vaste aanstelling en tegelijkertijd 
een zzp-dienstverband hebben bij dezelfde werkgever, 
dus moet ik wel eerst ontslag aanvragen voor 15 uur bij mijn huidige werkgever, 
die toevallig tegenover mij zit. 
(Ook naast mij. Maar nu wordt het wel erg ingewikkeld.)

Ik kijk haar vragend aan.
Zij staart mij met open mond aan, (tot zeker kerst 2014)
want een vraag krijgen, 
waarvan je het antwoord allang weet, 
kan toch onverwacht, onvoorstelbaar, verbazingwekkend, overrompelend zijn.
Tegelijk ja.
En dat lijkt raar.
Maar is het allang niet meer.

RFTS