Dialoog met molims #2

Laat ik er even van uitgaan dat de strijd die jullie jihadisten voeren oprecht een strijd tegen onrecht is: tegen corrupte politici, onderdrukkers, dictators, die het volk al jaren in angst en diepe armoede laat leven.

Ja, dat onrecht moet bestreden worden. Doen wij in het westen ook. 

Ik geef toe; (zo goed als) kansloos. Het is meer een beetje schaven aan een ruwe plank, zodat de kans op splinters minder wordt. Maar een plank blijft een plank. Niet echt geschikt om op te slapen.

Waarom denk je dat ik dit allemaal schrijf? Met de hoop, dat ons samenleven misschien een beetje rechtvaardiger zal worden. Natuurlijk voor mijzelf, maar ook voor mijn (klein)kinderen en anderen die mij lief zijn. In een rechtvaardige maatschappij hebben we meer kans op geluk. "That's all". Meer niet.

Kansloos? Ik vrees van wel.

Stom? Ja, tegen beter weten in.

Hoop? Ja, een beetje wel; stom hè?

"Hoop" wordt niet voor niets vooraf gegaan door het woordje "Valse".

Maar wat is dat Kalifaat dan, dat jullie zo nastreven? 

Dat is toch ook gewoon een dictatuur? 

Iedereen moet hetzelfde denken en doen. Hetzelfde zijn. 

Maar dat is toch onmogelijk als je tenminste een samenleving met mensen voorstaat. Met robotjes zal dat wel lukken, maar met mensen....

Hét verschil tussen robotten (robots?) en mensen is het streven naar geluk. Mensen willen gelukkig zijn. 

Maar mensen zijn niet hetzelfde.

Dat kan je jammer vinden, maar als ik een appel los laat zal hij vallen, ook al zou ik heel graag willen dat hij gaat vliegen.

Wat voor de een geluk is, kan voor een ander juist ongeluk betekenen. 

Als je dan ook nog jouw ultieme geluk de ander gaat opdringen door 

geweld, onderdrukking, angst aanjagen, uitbuiting, vernietigen, 

dan is dat niet eens “van de regen in de drup”, 

maar “van de regen in een hoosbui”....

Is dat de bedoeling?

RFTS