In de Volkskrant van dinsdag 10 maart 2015 wordt het zzp-verhaal verteld van John Kars:
Als ik het goed begrijp, werkt het dus zo:
De overheid of de baas (vroeger "werkgever" genoemd) stimuleert zijn arbeiders (werknemers)
door ze lekker te maken met de worst die vrijheid heet
om ontslag te nemen en zelfstandige te worden,
neem ze daarna weer in dienst voor hetzelfde werk,
uiteraard tegen veel minder salaris (ongeveer de helft)
en je hebt als baas een flinke pot geld verdiend en
de arbeider heeft er zelf wel voor gekozen, dus....
Als straks de "ontslagversoepeling" erdoor is, worden de arbeiders gedwongen om voor de arbeids-vrijheid-en-vreugde te kiezen, oftewel;
ze worden ontslagen, wat nu nog vaak te duur is voor de baas.
Maar veel zzp-ers kunnen amper rondkomen,
dus gebruiken ze hun vrijheid en nemen de risico's
door zich niet of nauwelijks te verzekeren.
Ziekte- en ongevallenverzekeringen zijn te duur, (dan val je toch niet van de ladder)
een pensioen is voor later zorg.
(dan wordt je toch niet oud. Wie wil er nog met de zeik langs je benen in een verzorgingstehuis?)
"Hoho, alles leuk en aardig, dat van die vrijheid enzo,"
maar dat moet niet ten koste gaan van een megalomaan bedrijf als het pensioenfonds.
En daar hebben ze dus een wettelijke verplichting (uit 1951!) op gevonden.
De "leukste" smoes is van Rob Brink. Gelukkig begint hij zelf met:
"Het lijkt misschien tegenstrijdig...."
Die Jannes van de bazenclub is me ook een geinponem zeg. Die lult zo krom,
De overheid of de baas (vroeger "werkgever" genoemd) stimuleert zijn arbeiders (werknemers)
door ze lekker te maken met de worst die vrijheid heet
om ontslag te nemen en zelfstandige te worden,
neem ze daarna weer in dienst voor hetzelfde werk,
uiteraard tegen veel minder salaris (ongeveer de helft)
en je hebt als baas een flinke pot geld verdiend en
de arbeider heeft er zelf wel voor gekozen, dus....
Als straks de "ontslagversoepeling" erdoor is, worden de arbeiders gedwongen om voor de arbeids-vrijheid-en-vreugde te kiezen, oftewel;
ze worden ontslagen, wat nu nog vaak te duur is voor de baas.
Maar veel zzp-ers kunnen amper rondkomen,
dus gebruiken ze hun vrijheid en nemen de risico's
door zich niet of nauwelijks te verzekeren.
Ziekte- en ongevallenverzekeringen zijn te duur, (dan val je toch niet van de ladder)
een pensioen is voor later zorg.
(dan wordt je toch niet oud. Wie wil er nog met de zeik langs je benen in een verzorgingstehuis?)
"Hoho, alles leuk en aardig, dat van die vrijheid enzo,"
maar dat moet niet ten koste gaan van een megalomaan bedrijf als het pensioenfonds.
En daar hebben ze dus een wettelijke verplichting (uit 1951!) op gevonden.
De "leukste" smoes is van Rob Brink. Gelukkig begint hij zelf met:
"Het lijkt misschien tegenstrijdig...."
Die Jannes van de bazenclub is me ook een geinponem zeg. Die lult zo krom,
alsof hij de mensen aan de onderkant van de arbeidsmarkt wil helpen, maar
bedoelt dat de de "echte slachtoffers", opdrachtgevers óók klem kunnen komen te zitten...
als ze de prijzen, dus de beloning voor de arbeiders verhogen. Wat een guppie hè?
Ohja, dit verhaal van John Kars gaat over de bouw, maar
hetzelfde geldt natuurlijk ook voor de zorg en het onderwijs.
Daar kan ik over meepraten. "Aan den lijve" (en nog verder)
Hoe vaak kan een mens genaaid worden?
"Tel het aantal gaten" zou ik antwoorden, maar
dan kom ik toch een aantal gaten tekort.
Ohja, dit verhaal van John Kars gaat over de bouw, maar
hetzelfde geldt natuurlijk ook voor de zorg en het onderwijs.
Daar kan ik over meepraten. "Aan den lijve" (en nog verder)
Hoe vaak kan een mens genaaid worden?
"Tel het aantal gaten" zou ik antwoorden, maar
dan kom ik toch een aantal gaten tekort.
RFTS
(niet voor een gat te vangen)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten