Vastenoavond

Zo. Da was't wir.

Mar kheb unne kaaj goeie kèrreneval gehad. Heul veul leut gehad.

Mar ‘tis nu voorbaj. Jammer. Oan alles komt un end.

Dus:
Morregevroeg rap noar Mneer Pastoor
vur un askruske en dan vaastûh.

Firtig doaguh.
Dag en nacht hè! En nie zaaike!

Nie zoals die mosselmennekes met hun rammedanneke.
Wachte op d'n zonsondergang.
Zogauw et donker wordt, zette ze’t o un vrète, zoipe, neuke, rooke, snuive,
eigenlijk alles wat ooze god verboodt. (De échte god hè)

Van dieje allaah mogen zaj ‘snachts nog erreger fiste dan ooze kèrreneval.
Watjes zen’t. Mietjes.

Mar ‘terrugste is nog da ze overdag d'n heule dag zo zielig loope te doen.
Zo van
“Kek mèè nou toggus; ik vast me heulemoal te plempus...”

Na 2 weken rammadan zieduzzu trouwens overdag niejeens meer.
Nie meer op’t werk. Nie meer op de school.
Neuh, dan zen ze ziek. 

Overdag. 

Neuh, nie 's nachts.

Wat doet unne katholiek astie vast?
Die goat zonder eten noar bed.

De kinderkes mogen de hele week de snoepkes die ze kraajge
in un trommeltje stopen en op zondag moge ze dat opeten.

De volwassenen mogen een cigoarekke roken en een stukske spek knoage.
Dè was’t.

Joa, Kerreneval is nie sommaar un flink fist hè,

Ut et un doel
un heul belangrijk en verheven doel! 

Daggut marwit!


RFTS

Pieter Brueghel de Oude - De strijd tussen carnaval en vastentijd (1559)