Prooi #2

Mijn schrijfsel over de serie "Prooi"
http://roeftanjalon.blogspot.nl/2013/10/prooi.html
gaf aanleiding tot een aantal reacties.
Ik beperk me tot de volgende tweet-wisseling:

ik: "Wat isser zo goed aan? Ziekut nie? OF Ister nie? Veel publiciteit en...hoppa.. het is geweldig!"
reactie: "je moet t wel willen zien. Probeerde je link te lezen maar haakte af door je gefrustreerde toon."
ik: "Doe mijn best het te zien. Ned. film "Simon" = totnutoe uitzondering. Maar wat is er mis met "een gefrustreerde toon"?
reactie: "het is losgezongen van inhoud, ontbeert een analyse en riekt naar ongefundeerde aannames. Benieuwd naar helder betoog van je".

Ik begin met de laatste tweet:
Wat betekent "losgezongen van inhoud"?
Ik ben geen taalkundige. Zelfs dyslectisch. Nee, dat ga ik niet als excuus gebruiken, maar iets los zingen van de inhoud betekent voor mij (ik ben muzikant) letterlijk dat een zanger de tekst niet goed interpreteert. Hij legt de klemtoon op het verkeerde woord. Dit doet hij niet bewust. Hij "weet niet wat hij zingt." Soms wordt dit echter wél bewust gedaan. Dan werkt dat vervreemdend of grappig. Ze doen het dus niet op de gebruikelijke manier. Als ik iets "loszing van de inhoud", dan is dat vaak expres, maar:

Ik heb me niet kunnen trainen in de technieken waar elke journalist, schrijver zich in moet bekwamen tijdens zijn studie. Daar had ik de tijd en interesse niet voor. Ik stelde andere prioriteiten, een andere studie. Dus: Ik schrijf wat in me opkomt. Associatief. Bij het nalezen verplaats ik me pas in de lezer, maar wil het ook niet al te "gladjes" maken en "Moeilijke woorden horen niet bij mij."

Sinds begin vorige eeuw, maar zeker sinds de jaren 60 is duidelijk geworden dat er zeker veel gezegd kan worden, zeggingskracht kan zijn zonder je aan de "regels" te houden. De kunstenaarsbeweging "Dada" is daarvan een voorbeeld. In de muziek: Free-jazz, Punk, Modern Klassiek. Fusion. Zelfs Popmuziek is ontstaan door "buiten de toen (jaren 50) geldende regels te denken en te spelen". Door de regels aan de laars te lappen, ontstonden nieuwe stijlen.
Jawel: en die werden later ook weer met regels bekogeld, beoordeeld. Manmanman, wat een angst. Wie bepaalt wat goed is? Hij die de regels handhaaft. Hij die met de regels kan schermen heeft de macht. Maar, vraag eens waaraan een (pop)liedje moet voldoen. En wat staat er in de top 2000 elk jaar weer bovenaan? Allemaal nummers die NIET aan deze regels voldoen! Regels, regels, regels. En - nogmaals - wat wordt nu, zelfs in het bedrijfsleven, als belangrijkste eigenschap gezien? "out-of-the-box" denken, handelen.

".....ontbeert een analyse"

Daar kan ik kort over zijn: klopt!
Zoals gezegd: ik ben de regels en technieken over zinsbouw, structuur van betoog, e.d. niet machtig. Maar wil dat zeggen dat ik mijn mond moet houden? Mag de bijzitter die géén rijbewijs heeft, roepen dat er een muur staat, als ze er met 130 op afrazen?
Ik kijk naar een film of serie en simpel: het boeit me of het boeit me niet.
Moeilijk wordt het als een slecht verhaal goed wordt getoond, geacteerd, verfilmd, of als er een spannend, intrigerend verhaal slecht wordt verfilmd. Natuurlijk probeer ik te motiveren waarom ik het goed of slecht vind, maar dat kan ik dan alleen op mijn manier, een soort kouwegrond-analyse.
Als een wiskundige zegt 1+1=2, dan is het waar. Als ik het zeg, is het dan ineens niet meer waar? Ja, ik heb er geen duidelijke wiskundige analyse van/over, maar ik neem dat van hem aan: ik ga niet weer het wiel uitvinden. Dit brengt ons bij:

...en riekt naar ongefundeerde aannames".

Ja, klopt dus ook. Men zegt wel eens dat je dan "op je gevoel afgaat". De twitterraar bedoeld waarschijnlijk, dat ik zonder gefundeerde motivatie veel Nederlandse films en series niet goed vind. Uitzonderingen zijn er ook, hoor. Bij de film "Simon" dacht ik na drie kwartier; "Verrek, het is een Nederlandse film."
Een analyse? Ik weet niet of het volgende als analyse geldt, maar meestal roep ik al na enkele minuten: "Nee! zo praat, doet géén mens!" Ja, ik roep ook wel eens vooraf tijdens het kijken: "NEE, niet vrolijk gaan doen!! Doe me dat niet aan!" En ja hoor, daar doen ze weer een "Peter Fabertje" die in de keuken staat te koken en een "deuzig deuntje tralalalaa't". Vaak hoor je in "serieuze praatprogramma's" iemand glimlachend vragen: "en, zit er nog functioneel bloot in?"
"Van die dingen, ja!"

"....Benieuwd naar helder betoog van je".
Kan dit schrijfsel ermee door? Is weer een ratjetoe, hè?

Nog even dit:
"je moet t wel willen zien. Probeerde je link te lezen maar haakte af door je gefrustreerde toon."Natuurlijk WIL ik het zien. Ik ga toch niet naar iets kijken, waarvan ik weet dat het mij niet zal boeien. (Masochisme is niks voor mij.) Ook vooraf maak ik een keuze. Wie niet? "Prooi" leek mij wel interessant. Ja, afgaande op het PR-bombardement. Dus keek ik. Ik oordeelde dus NIET vooraf. 

Wat is er mis met een gefrustreerde toon?

Dat lijkt mij op iemand monddood maken door hem van populisme te beschuldigen.
Veel veranderingen "in onze hele lange geschiedenis" zijn voortgekomen uit acties.
Men is "in beweging gekomen, omdat men het ergens niet mee eens was. Iemand of zichzelf was onrecht aangedaan.
Kortom: men raakte geïrriteerd, gefrustreerd. Wat is daar fout aan?
Waarom schrijven mensen? (Ik ben ook maar een mens.)
Zit iedereen maar lettertjes in te drukken, omdat men plezier heeft in het "lettertjes indrukken"? Belangrijkste reden lijkt mij, dat men "met het in de gewenste volgorde zetten van die lettertjes", iets wil zeggen, iets wil uitleggen, delen, maar ook afkeuren, veroordelen, varanderen, e.d. Hij of zij wil iets wat hij/zij mooi, ontroerend, bijzonder vindt vertellen. Maar ook lelijke, oneerlijke, foute, zaken wil hij laten zien. Hij raakt daar soms gefrustreerd door en voelt zich dan ook meestal machteloos. En ook dat wil hij vertellen om verbeteringen te realiseren.

Uiteindelijk zijn mijn twee belangrijkste "frustraties":

Criminaliteit loont
en
Niet WAT men zegt, maar HOE men het zegt

De verheerlijking van Willem Holleeder was toch gênant?
En nu weer een witte boord-crimineel met de voornaam Rijkman. 
Dat verzin je toch niet? Ik zou het gesprek tussen zijn ouders wel eens willen horen, toen zij een naam zochten voor hun pasgeboren zoon....Iets voor Koefnoen? (Ook dit idee mogen ze gebruiken, net als:
http://roeftanjalon.blogspot.nl/2013/10/he-das-grappig.html )
Dat er slimme misdadigers zijn, keurt hun daden toch niet goed? Blijkbaar wel. Hun daden worden er zelfs door vergeten en vergeven. (Oei, dreig ik nu weer gefrustreerd te worden?)

Een eeuwenoud cliché: het gaat om de verpakking, niet de inhoud.
Of een serie goed is of goed wordt gevonden, is dus niet afhankelijk van de inhoud, maar wat men aan PR, reclame ervoor kan maken.  Door er veel geld in te pompen, dus. Ben je in de DWDD geweest, dan zal het wel goed zijn. Geld maakt geld. Vriendjespolitiek. Er zijn voorbeelden genoeg uit de geschiedenis, waardoor mensen achter de "gezaghebbende instituten" hobbelen waar uiteindelijk veel ellende van is gekomen.
En ja......dat geeft mij een machteloos, een gefrustreerd gevoel.
Mag ik geen "au" roepen uit pijn en frustratie als iemand niet oplet en op mijn hoofd slaat met een hamer?
Of als iemand recht op een afgrond afrijdt, mag ik dan roepen: "Kijk uit! Stop!"
Ja,sorry, dat doe ik dus wel. Waarom?
Omdat ik vind dat dat moet (en mogen). 
Ja, eigenbelang, maar ook uit empathie?
Ja ook uit machteloze frustratie.
Het werkt wel: er wordt op tijd geremd.

RFTS