Macht & Woede.

Woensdag 6 maart 2013 staan er twee interessante artikelen, een in NRC-next en een in de Volkskrant. Sywert van Lienden schreef in NRC-next: "Macht krijg je niet, die neem je." Hans Schnitzler in de Volkskrant: "Waarheen met de woede?"

Zelfs met de titels kun je al leuk combineren. "Woede neem je niet, die krijg je." Waarvan krijg je dan die woede? Wat maakt je zo woedend? Een machteloos gevoel. "Ho, ho!" zegt Sywerts titel, dan moet je de macht nemen, want die krijg je niet! Maar met welke middelen kun je macht nemen, als je niets hebt? Alleen met je door onmacht steeds groter wordende woede? "Macht kun je nemen, als je macht hebt." Met welke middelen? Geld, intelligentie, afkomst, mazzel. Ai Sywert, de titel klopt volgens mij al niet meer. Veel te elitair gedacht.

Hans Schnitzler schrijft "verliezers die al te vaak hebben verloren, willen wraak nemen." De titel "Waarheen met de woede?" kun je ook omdraaien: "Waarheen met de macht?" Moeten de machtigen, degenen met geld zich niet eens gaan richten naar de minder machtigen, degenen met minder geld? Want als een massa eenmaal woedend wordt door machteloosheid, is deze niet meer te stoppen. Dat moeten we niet willen, en willen we ook niet, zoals we op 4 mei elk jaar tegen elkaar zeggen. Ook hier vind ik de vraag "waarheen met de woede?" elitair. Het kan heel lang duren, maar als uiteindelijk iemand zo wordt getreiterd, dat zijn woede, zijn drift te erg is, dan denkt hij niet na waar hij zijn woede op afreageert. Hopelijk is dit moment nog lang uit te stellen, tot hun machteloze gevoel minder wordt. Anders..."Macht kun je nemen, als je de woede hebt."

Ook de inhoud blijkt veel met elkaar gemeen te hebben.
Machteloosheid tegengaan door zelf het "heft in handen te nemen." Klinkt goed, natuurlijk. Maar je moet dan wel een "heft hebben om vast te kunnen pakken." Zeker Sywert, broodfondsen is een goed voorbeeld. Maar waarom iets opnieuw opstarten als dat al minstens 50 jaar bestaat? Het enige voordeel is, dat er geen overheid bij betrokken is. Maar de broodfondsen zijn niet ontstaan doordat men wilde dat de overheid buiten spel bleef. Eerder andersom. Omdat de overheid in gebreke bleef, hebben een aantal zzp-ers het heft in eigen handen genomen. Maar ze hebben tenminste nog een "heft". Ik heb gedwongen zzp-bouwvakkers nog niet gehoord over een broodfonds. Jij wel? (Ik spreek heel wat bouwvakkers, zowel in mijn familie als vriendenkring. Jij ook?)

Nog een goed voorbeeld van jou is de Leonardo-stichting, welke door ouders is opgericht en voor een groot deel door hen wordt gerund. De hoogbegaafde kinderen die hier op zitten, hebben meestal goed opgeleide ouders. Slimme kinderen hebben meestal geen domme ouders. (Sorry voor deze botte zin, maar zo bewijs ik volgens mij wel dat de kreet, die ik steeds vaker hoor, "succes dwing je af" onzin is. Waar je wordt geboren heb je niet voor het zeggen.)
Deze ouders die een Leonardo-school opzetten, kunnen zoiets organiseren. Zij hebben een "heft tot hun beschikking". Zij weten de weg. Hebben een groot netwerk, vaak al via hun normale werk.

Maar de minder begaafde kinderen hebben meestal minder goed opgeleide ouders. Die hebben geen kennis, praktisch inzicht, ervaring en netwerk om een school voor hun kinderen op te zetten. Geen heft. Terwijl juist voor hen zoiets zeker zo belangrijk zou zijn, als voor de hoogbegaafden. (Als een kind écht hoogbegaafd is, komt hij/zij er wel. Zoniet, dan is hij "eenzijdig hoogbegaafd." Dat wil ik even kwijt, om deze term de inhoudelijke waarde te geven, die het moet hebben.)

Waarom vallen laagbegaafden, hoogbegaafden, maar zeker niet te vergeten ook gemiddeldbegaafden buiten de klas, "buiten de boot"? Omdat de klassen te groot zijn. PUNT! Hoe komt dat? Men heeft er geen geld voor over. PUNT! In een klas met 15 leerlingen kunnen "echt alle soorten leerlingen" in één klas voldoende aandacht krijgen. Dat is onmogelijk met 30 of zelfs meer leerlingen.

Sywert, ik ken je niet, maar ik denk dat jij redelijk- tot hoogbegaafd bent? Zijn je ouders ook goed opgeleid? Misschien ook hoogbegaafd? Ik denk dat je overigens goede column veel beter en breder had kunnen zij, als je ook eens gaat kijken naar de "minder bedeelden".

Hans Schnitzler wil dat ik mezelf "digitaal in de fik steek". Maar dan ontneem je mij wel de enige manier om invloed te hebben. Al is het een waanidee, dat ik met deze schrijfselen iets kan betekenen. Steek ik ook dat in de fik, wat blijft er dan nog over? Inderdaad, precies dát wat ik probeer te vermijden: machteloosheid. Anna Enquist zegt het ook: "Machteloosheid leidt tot razernij." Op het moment dat ik dit schrijf, ben ik in ieder geval "van de straat." en niet bezig om .........
Hans, je adviseert om sociaal en materieel onafhankelijk te worden. Graag wat praktische adviezen voor iemand die acht-hoog in een flatje woont. Eigen energie opwekken? Voedsel kweken? Goederen en diensten uitwisselen als je in het onderwijs of de zorg zit?

Beide columns zijn zeer de moeite van het lezen waard. Maar zowel bij Sywert als bij Hans, vind ik dat er te veel wordt gedacht vanuit een elitaire, bevoorrechte leef-, maar ook denkwereld. Dat is jammer. Ik hoop dat in jullie volgende columns aandacht wordt besteed aan de echte verliezers. Zij die niet bij machte zijn om een column te schrijven, niet bij DWDD mogen zitten en hun mening kunnen geven, geen denkopleiding hebben gevolg, maar een "werk-, maakopleiding". Geef mij advies hoe ik als machteloze weer wat grip kan krijgen, zodat ik niet "mijn versplinterde woede bekoel op een bushokje, bankier, de media of het neoliberalisme."
　

RFTS