Prooi

Anderhalf deel gezien van Prooi.
Jawel; een gigantisch succesvolle serie op tv. Succesvol al vóór dattie was begonnen. Zorg dat je in elk (praat)programma komt en alle schaapjes blaten (blèren? mekkeren?) elkaar weer na.
Na zo'n 20 minuten van deel 2 werd ik afgeleid.
Er liep een vlieg op de tafel.
Wat die vlieg dan wel niet deed?
Nou, gewoon; niks. Beetje dribbelen.
Maar dat bleek voor mij blijkbaar interessanter te zijn
dan de voorspelbaarheid en het slechte acteren
waar alle Nederlandse films en series zo in uitblinken.
Nederlandse acteurs doen alsof ze acteren.
Snappie? Nee?
Ze doen alsof ze iemand nadoen....die iemand nadoet.
Yep: ze spelen dat ze een rol spelen. Nep! Fake!
En niet stiekem, hé: in het volle zicht. Film en breedbeeld. 
Nog trots ook.
Een belediging voor mensen met meer dan drie werkende hersencellen.

Een drama wil nog wel eens lukken.
Maar da's ook wel een erg makkelijk genre.
Zowel qua verhaal(lijn) als het acteren daarvan.
Maar een scene waarin een Nederlandse acteur laat zien dat hij een goed humeur heeft of - nog gênanter - vrolijk is......dan hoor je:
*zingend*..."la la la laaaa..."
Dat doet géén mens IN HET ECHT. Stelletje sukkels.
En alles moet ook nog eens worden gezegd, verteld, uitgelegd. Alsof er godverdomme geen beeld is! Hallo; het is geen hoorspel! Ik koop niet voor niets een bril, stelletje randdebielen.
Hebben die regisseurs wel eens van lichaamstaal en mimiek gehoord?
Laat elke regisseur eerst maar eens 2 "stomme films" maken. Als toelatingsexamen.
(Een Nederlandse film met geluid is stommer dan een zogenaamde stomme film.)

Ohja, wat wilde ik ook alweer zeggen over onze nieuwe hype "Prooi"?
Ik vind Prooi
één groot pleidooi                                                   (huh? Ohja; bijna Snieklaas)
voor rijk en beroemd worden door
liegen, bluffen, gokken, bekonkelen,
door mannen die
onverantwoordelijk, crimineel, megalomaan, arrogant en egocentrisch zijn.
(Vast nog iets vergeten.)
Sorry; gokken is niet het goede woord.
Gokken betekent dat je ook kunt verliezen. Hebben zij nooit last van.
Zij hebben het niet voor niets vaak over "win-win"! Zij wel.
Zij worden held plus stinkend rijk zonder het risico te lopen van geldelijk verlies of lichamelijke verwondingen.
En als zo'n kolerelijer wordt geconfronteerd met zichzelf,
want Rijkman heeft de serie vooraf ook mogen zien,
(waarom eigenlijk vóóraf?) dan hoeft hij enkel maar te zeggen:
"ik herken mij niet in dat beeld."

Nou, ik herken dat beeld maar al te goed.
Alleen niet van mezelf.
Ik heb geen cent te makken en denk aan anderen.
Dat laatste probeer ik althans.
Merk ik dat ik dat niet heb gedaan,
dan voel ik spijt, medelijden (met die ander, hè.)
en probeer er van te leren om het niet meer te doen.
Win-win? Nee, zelden. Maar ook geen verlies-verlies.
En win ik iets, dan weet ik, dat
elke winst komt van een ander zijn verlies.
Dus
Ik moet mijn winst beperkt houden.

RFTS