Mishandeling

“8 Februari 2014, radio nieuwsdienst verzorgt door het A.N.P.:

Steeds meer hulpverleners worden geconfronteerd met mishandelingen van ouders door hun eigen kinderen.....”

Dan zie ik over 10, 20 jaar in een verzorgingstehuis een oud taai vrouwtje zitten, die tevreden en met enige trots zit te lispelen tegen haar medebewoners dat ze in haar hele leven nog nooit is geslagen door haar kinderen.

“Maar ik had dan ook wel hele makkelijke kinderen hoor,” 

voegt ze er een beetje timide aan toe.

Niemand reageert, maar je ziet ze jaloers om zich heen kijken op zoek naar een ander onderwerp.

Op hetzelfde moment zegt haar zoon tijdens de Vrijmibo tegen een collega, vrouwelijk uiteraard, dat hij nog nooit zijn ouders heeft geslagen of geschopt. Ja, dan heb je wel de aandacht van het stuk van de zaak. Om niet al te brallerig, pocherig over te komen, voegt hij er wel aan toe, dat hij hele lieve, makkelijke ouders had.

“Sorry; heeft. Voor de helft dan. Ja, da's een taaie, die moeder van mij.

Maar zoals gezegd; makkelijk: ik hoefde maar 'n kik te geven en 'twasser.”

En zo is er een klik van gebroken ijs te horen.

Ook zij vertelt over haar thuissituatie. Allebei haar ouders zijn gelukkig al het huis uit. Was in het begin wel wennen, maar gelukkig betalen ze kinder-alimentatie. Kost een paar centen hoor zo'n Au Pair.

Weleens een discussie gehad over de vraag, of de geschiedenis zich herhaalt? Bespaar je de moeite; die vraag is niet meer relevant. 

We staan op de drempel van een nieuw tijdperk: de geschiedenis draait zich om.

Of dat jammer is?

Ja!

Ik kan nooit meer roepen: “Tmotnie gekkur worruh!”

RFTS