Waarom Meester Mark doordraaide?

Wie kent hem ondertussen niet?
Mark van der Werf. Hij schreef het boekje “Meester Mark draait door”
Een journalist die besluit het onderwijs in te gaan.
Lees erover via deze link:
http://www.trouw.nl/tr/nl/4556/Onderwijs/article/detail/3754090/2014/09/24/Hoe-ik-mislukte-als-leraar.dhtml

Citaat:
“Dat schooljaar maakt Van der Werf niet af. In maart 2013 gooit hij het bijltje erbij neer.....”

Tja Mark, dan ben je dus geen “echte onderwijzer”. De “echte” maken het schooljaar af. Die storten pas in de eerste of tweede week van de vakantie compleet in. Dan hebben ze vier weken om te herstellen en.....gaan weer beginnen met het nieuwe schooljaar. Een bijltje gooit “de echte leerkracht” er nioot bij neer. Ze krijgen de bijl met een klap op hun hoofd en zijn onherstelbaar verwond. Of vallen dood neer.
Mark, je bent een mens. Te veel mens. In het onderwijs (en in de zorg) moet je een idioot zijn. Ik kan het weten, *gneh gneh gneh*

“Opeens moest ik alles zelf doen: het klaslokaal inrichten, oudergesprekken voeren, rapporten maken, lessen voorbereiden.”

Dat eerste jaar was dus echt niet werken als een onderwijzer. Dat was een beetje meelopen. Voor de gezelligheid, voor de leut.
De volgende constatering is precies wat iedereen zegt, maar waar niemand naar luistert:

“Lesgeven, leerde ik in de loop der tijd, is slechts een van de vele taken van een leerkracht” 

Daar hoeft ook niet naar geluisterd te worden, want......managers, beleidsmakers, inspectie, de bovenlagen
(die vertellen wat en hoe een ander het moet doen, dus het echte werk zelf niet hoeven te doen, wat zeg ik; die het echte werk niet eens KUNNEN doen,)
Zij wéten hoe een “echte onderwijzer in elkaar steekt”: die gaan door tot de bijl hen neerslaat. En dáár maken beleidsmakers dus misbruik van!

En daar komt de bijl:

“....als beginneling kwam ik daardoor weinig toe aan lessen voorbereiden. Ondertussen moest van elk gesprekje met een ouder dat 'goedemorgen' oversteeg, een verslag worden gemaakt. Ik was daardoor maar heel weinig meester.”
PATS! Schlèmm.
Wie gaat er nou de Pabo doen, om géén onderwijzer te worden?
“Ah joh, wat liggie nou te zeiken? Om 3 uur vrij en meer vakanties dan werkweken.”

“De echt goede juffen die ik heb leren kennen zijn degenen die het vak als roeping zien. Die fietsen 's ochtends om half 8 naar school en gaan pas om half 7 weer weg. Ze cijferen zichzelf helemaal weg: de kinderen staan op de eerste plaats. Ze hebben geen man, zijn gescheiden of hij komt op het tweede plan.”

Over de opleiding is Mark ook heel duidelijk. Terecht. Schandalig: "eerst maar eens een vis kleien." (Nou worden Pabo-docenten wel beter betaald, dus dan kun je dit verwachten.) 

Dat moet dus beter. Veel meer praktijkgericht, kritisch, zelfreflecterend, etc. Maar ook moet een leerkracht een abstract- analyserend vermogen hebben. Dat ontbreekt vaak bij mensen die van het vmbo, via het mbo doorstromen naar de Pabo. De opleiding zou een veel groter “universitair niveau” moeten hebben. (Nou niet gelijk doorschieten en de praktijk vergeten, hè.) De verbetering begint bij de docenten plus de studenten die worden aangenomen. Genoeg te doen, lijkt mij. Wie gaat dat regelen?

Managers, beleidsmakers, bovenbazen weten dus precies hoe een “echte onderwijzer” in elkaar steekt: voor hem komt het kind op de eerste plaats.
Wanneer gaan leerkrachten protesteren? Alleen als er niemand last van heeft.
Vind je het gek dat niemand je hoort?

Een waar gebeurd verhaaltje:

Op een basisschool is al voor de derde keer in korte tijd 's morgens stront aan de deurklink van de hoofdingang aangetroffen. Een docent besluit de volgende dagen vroeger naar school te gaan met als doel om te ontdekken hoe dat komt, wie dat doet. De derde ochtend ziet hij een jongen van groep 7 met zijn hondje naar de deur lopen. In zijn hand heeft hij een “doggybag”, een plastic zakje met daarin de drol van het hondje. Bij de deur doet hij de deurklink in het zakje en draait een paar keer flink rond, zodat er lekker veel hondenstront om de deurklink blijft plakken. De leerkracht die binnen zat rent naar de deur. De jongen hoort de voetstappen en wil wegrennen. Maar de leerkracht weet nog net op tijd de jongen bij zijn arm te pakken. Die probeert zich los te rukken, maar de leerkracht houdt zijn arm stevig vast....

Heeft iemand enig idee hoe dit afloopt?

RFTS