Ja, dat is die uitzending waarin 3 maal wordt gemeld dat Katja Schuurman zich bloot geeft. Uiteraard pas aan het einde van de uitzending. Daar wil iedereen wel op wachten. Qua man dan. Op het eind zien we inderdaad Katja op de bank zitten.
Maar, terug naar het begin, waar Sander vertelt dat
het advies van de juffen en de meesters die het kind 8 jaar lang
hebben lesgegeven, begeleid, geholpen in goede en slechte tijden, leren kennen,
dat hun advies dus doorslaggevend gaat worden bij het bepalen van de middelbare schoolkeuze.
Nee, dus niet de CITO-uitslag. Eerste week maart komt het schooladvies.
Mooi toch? Geen Cito meer? Mooi! Toch?
Nee, ja, nee, ja, die komt pas in april.
Huh? Er komt wel een toets? Waarom?
Sander legt uit, dat als blijkt dat de uitslag van de toets anders is dan het advies van de school,
de uitslag van de cito-toets geldt. Dus.
Eh....Sander, hier klopt iets niet hoor! Schooladvies was toch doorslaggevend? Plus schrijft iedereen zich in maart al in. Gaan ze niet leuk vinden hoor, op de middelbare scholen.
Sander verduidelijkt met "Second opinion, check, heeft de school het wel goed..."
Sander concludeert dat, als het schooladvies hoger uitvalt dan de toets, wordt dat schooladvies gevolgd, is het schooladvies lager, dan volgt men het Cito advies...
Ja....ja...waarom dat? Ik volg het even niet meer.
"Voordeel van de twijfel," aldus Sander. Wat een vertrouwen heeft die man.
Een enquête van het Nipo laat zien dat 72 procent van de ouders denkt dat de leraar niet objectief genoeg is en een kwart vindt zelfs dat hun kind het verkeerde advies krijgt...
"Wat vind u daarvan?" vraagt Eva.
Ja dan slaat Sander op hol. Heel veel woorden heeft hij nodig, maar hij zegt niet:
"Ouders willen het niet horen en ze hebben geen vertrouwen in de leerkrachten." Punt!
Nogmaals; dát zegt Sander dus niet.
Natuurlijk zegt hij; "Ouders willen uiteraard het beste voor hun kind..."
Maar, wat vinden ouders "het beste voor hun kind"?
Het Hoogste! Ook al is dat niet het beste voor het kind.
Ja dan slaat Sander op hol. Heel veel woorden heeft hij nodig, maar hij zegt niet:
"Ouders willen het niet horen en ze hebben geen vertrouwen in de leerkrachten." Punt!
Nogmaals; dát zegt Sander dus niet.
Natuurlijk zegt hij; "Ouders willen uiteraard het beste voor hun kind..."
Maar, wat vinden ouders "het beste voor hun kind"?
Het Hoogste! Ook al is dat niet het beste voor het kind.
(Rottoggopmetje "vmbo is ook best een goeie school hoor."
Dat vindt niemand meer. Een vierde plaats is ook bestwelgoed...??
Niet zeiken Sander. Daar heb je het met je "rendementsonderwijs" zelf naar gemaakt.)
"Als ouders echt verrast zijn over de uitslag, dan mag de school zich dat ook aantrekken..." De school, hè? Niet de ouders. (Ouders mogen stemmen, hè.)
"Je moet als leerkracht wel STAAN voor dat advies." (Ik ben het nu kwijt.)
Zo niet, adviseert Sander, krab dan eens achter je oren, of je wel geschikt bent voor dit vak.
Er volgt een filmpje waarin een leerkracht vertelt
met een mes te zijn bedreigd door een ouder die wil dat zijn kind naar het vwo moet kunnen. Die vader vertelt er bij, dat hij Nederlands kampioen karate is.....maar
deze leerkracht blijft bij zijn besluit.
Er volgt een filmpje waarin een leerkracht vertelt
met een mes te zijn bedreigd door een ouder die wil dat zijn kind naar het vwo moet kunnen. Die vader vertelt er bij, dat hij Nederlands kampioen karate is.....maar
deze leerkracht blijft bij zijn besluit.
Hij ging wel naar huis met knikkende knieën. "Een echte held" vindt Sander.
Neem van mij aan dat deze held zich achter de oren krabde. Nee, niet uit ongeschiktheid.
"Ja, ouders zijn tegenwoordig mondig." concludeert Eva.
Mondig? Eva noemt dit mondig?
In Rome waren feyenoord-hooligans dus mondig. Twee jonge JihaatKalifaatjes hebben zich zeer mondig geuit tegen het tijdschrift Charlie Hebdo. In Syrie zijn die ISis-strijders wel heel, heel mondig.
Ze hadden daar in Rome, Syrië, Parijs en Oekraïne beter leerkrachten in kunnen zetten. Die weten hoe je om moet gaan met mondigheid. In praktijk, hè! Volgens Eva. Want met dat geneuzel van beleidsmakers, managers, leiders schiet het niet op. Die zouden zich eens achter de oren moeten krabben.
"Ja, ouders zijn tegenwoordig mondig." concludeert Eva.
Mondig? Eva noemt dit mondig?
In Rome waren feyenoord-hooligans dus mondig. Twee jonge JihaatKalifaatjes hebben zich zeer mondig geuit tegen het tijdschrift Charlie Hebdo. In Syrie zijn die ISis-strijders wel heel, heel mondig.
Ze hadden daar in Rome, Syrië, Parijs en Oekraïne beter leerkrachten in kunnen zetten. Die weten hoe je om moet gaan met mondigheid. In praktijk, hè! Volgens Eva. Want met dat geneuzel van beleidsmakers, managers, leiders schiet het niet op. Die zouden zich eens achter de oren moeten krabben.
Leuk vak toch, dat onderwijs.
Je hebt maar te doen wat beleidsmakers verzinnen, lukt het niet om het onmogelijke mogelijk te maken krijg jij natuurlijk wel de schuld van het falen, (dan had je het maar als een uitdaging....brlèehhgrrr...)
neem je de verantwoordelijkheid, dan mag dat alleen als dat klopt met een "momentopname" of de nukken van de ouders (die hun mus een papegaai vinden), wiens gedrag men dan popi mondig noemt, maar waarvan je je niets aan moet trekken, want de leiding steunt je...NIET, die heeft het te druk met het krabben achter de oren en het redden van het hachje.......ok,ok, ik draaf....
Mijn vader zou zeggen: "Nie gepiest en toch nat!"
RFTS
Geen opmerkingen:
Een reactie posten