(Nederlands-Indië dus. Onze kolonie. Waar "we" de
"ongehoorzame, door de overwinning op de Jappen aangemoedigde, oorspronkelijke bewoners onder controle moesten houden door "politionele acties."
Ach, de taal, de taal, de taal...
Je kunt er een witte muur zwart mee lullen.
Pure onderdrukking, moord, vernietiging, genocide, oorlog
lul je met de taal om tot een onschuldige verkeersmaatregel door het "politioneel" te noemen.
"We hebben het beste voor met de Indonesiërs. Het is voor hun bestwil."
En heel Nederland slikt dit, gelooft het zelfs.
Nu nog!
Mijn vader had een "geluk bij een ongeluk" en kon vervroegd naar huis.
"En vrouwke, is de eerste al op weg?
En maak je geen zorgen dat er maar tien pagina's in je trouwboekje zitten hè
er kunnen altijd nog aanhangsels aan worden toegevoegd."
Ja, hij zei dat echt: "aanhangsels".
"Nou nee, meneer pastoor, daar wou ik nog effûh mee wachten." antwoordde m'n moeder.
"MAAR MOEDERKE TOCH!" brieste meneer pastoor,
als jullie huwelijk op die grond is gebaseerd, dan zal dat niet lang duren."
Het huwelijk duurde tot
de dood erop volgde, die van mijn vader. Op zijn 79-ste
Ja meneer pastoor, hun huwelijk van achtenvijftig jaar mag dus "eeuwige trouw" worden genoemd.
Met vier kinderen. Nee, geen tien of meer. Geen aanhangsel nodig.
Ze hield woord. Ze "namen nog geen kinderen"
Zeker voor de eerste vijf jaar...
Één jaar na de trouwerij was de eerste al geboren.
Hoe dat zo? Nou, gewoon:
"Voor het zingen de kerk uit"
RFTS
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Mijn moeder maakte zich pissig om de rijkdom van "dat stelletje huichelaars":
Van de pastoor kreeg Oosmoederke te horen "hoe het heurt"
Ook toen ze kinderen had
vond de pastoor dat hij zich met de opvoeding moest bemoeien.
"Woar bemoeit die vent zich meej. Hij het zellef ginnees kinderen!"
(Later werd ontdekt dat "meneer pastoor" wel degelijk kinderen had gehad, had genomen.
Maar dat ligt in de doofpot)
Ach, de taal, de taal, de taal...
Je kunt er een witte muur zwart mee lullen.
Pure onderdrukking, moord, vernietiging, genocide, oorlog
lul je met de taal om tot een onschuldige verkeersmaatregel door het "politioneel" te noemen.
"We hebben het beste voor met de Indonesiërs. Het is voor hun bestwil."
En heel Nederland slikt dit, gelooft het zelfs.
Nu nog!
Mijn vader had een "geluk bij een ongeluk" en kon vervroegd naar huis.
Een schotwond door zijn knie. Niet van de "vijand", maar een "vriendelijk vuurtje"
van een mede Nederlandse, dienstplichtige soldaat die op wacht stond en
"de kolder in zunne kop kreeg."
Mijn vader was korporaal en moest dus naar hem toe om zijn wapen af te pakken.
van een mede Nederlandse, dienstplichtige soldaat die op wacht stond en
"de kolder in zunne kop kreeg."
Mijn vader was korporaal en moest dus naar hem toe om zijn wapen af te pakken.
Dat liep mis: kogel dwars door zijn knie.
Hij heeft er zijn HELE leven last van gehad doordat er botgroei in z'n knie ontstond.
Hij heeft er zijn HELE leven last van gehad doordat er botgroei in z'n knie ontstond.
Hij liep altijd mank.
Ok, mijn vader terug uit Indië, dus kon hij trouwen.
Ok, mijn vader terug uit Indië, dus kon hij trouwen.
Ja ja , met mijn moeder.
Ze gingen bij de ouders van mijn vader op zolder wonen. Nou ja; zoldertje.
Ze gingen bij de ouders van mijn vader op zolder wonen. Nou ja; zoldertje.
Eindelijk was mijn moeder verlost van haar "dienen voor anderen".
Ze werkte vanaf haar veertiende als dienstmeid. "In dienst".
Tijdens haar lagere schooltijd moest ze zien te leven onder een dictatuur van de nonnen.
Op haar veertiende
Ze werkte vanaf haar veertiende als dienstmeid. "In dienst".
Tijdens haar lagere schooltijd moest ze zien te leven onder een dictatuur van de nonnen.
Op haar veertiende
(einde leerplicht, dus ieder arbeiderskind ging op haar/zijn verjaardag van school af en gelijk werken)
werd de onderdrukking naadloos overgenomen in een andere horigen- en lijfeigene tijd.
Werken. Geld verdienen!
Werken. Geld verdienen!
(Niet voor zichzelf. Nee, al het loon werd afgestaan. Ze kreeg vanaf haar 16-de wel traktement.)
De kerk leerde "zijn onderdanen" om hun "koppen dicht" te houden,
zodat ze als makke schapen door de Tweede Macht
uitgezogen, uitgebuit, geëxploiteerd, uitgewrongen,
kortom, zoals zzp-ers nu misbruikt worden.
Ja, kerk en kapitaal waren twee handen op een staatsbuik.
(In die tijd was je verjaardagscadeau op je veertiende dan ook
een overall (werkepak) en broodtrommel (knapzak) en theefles voor de jongens en
een schort voor de meisjes.)
MAAR
Nu ze getrouwd was
De kerk leerde "zijn onderdanen" om hun "koppen dicht" te houden,
zodat ze als makke schapen door de Tweede Macht
uitgezogen, uitgebuit, geëxploiteerd, uitgewrongen,
kortom, zoals zzp-ers nu misbruikt worden.
Ja, kerk en kapitaal waren twee handen op een staatsbuik.
(In die tijd was je verjaardagscadeau op je veertiende dan ook
een overall (werkepak) en broodtrommel (knapzak) en theefles voor de jongens en
een schort voor de meisjes.)
MAAR
Nu ze getrouwd was
wilde mijn moeder eindelijk eens tijd voor en door zichzelf.
Eindelijk!
Komt er na twee maanden getrouwd te zijn een pastoor op bezoek.
Dat doen ze altijd. Nieuwe katholieke stelletjes even de regeltjes duidelijk maken.
Regels?
Nou, fokken.
Eindelijk!
Komt er na twee maanden getrouwd te zijn een pastoor op bezoek.
Dat doen ze altijd. Nieuwe katholieke stelletjes even de regeltjes duidelijk maken.
Regels?
Nou, fokken.
Beetje religie moet in stand blijven. Moet een kudde ook tenslotte.
(Dat Erdogan zegt dat 3 kinderen minimaal is, heeft hij van geen vreemde hoor.)
Meneer Pastoor pakt het trouwboekje waarin 10 pagina's zitten voor dat nageslacht.
Meneer Pastoor pakt het trouwboekje waarin 10 pagina's zitten voor dat nageslacht.
"En vrouwke, is de eerste al op weg?
En maak je geen zorgen dat er maar tien pagina's in je trouwboekje zitten hè
er kunnen altijd nog aanhangsels aan worden toegevoegd."
Ja, hij zei dat echt: "aanhangsels".
"Nou nee, meneer pastoor, daar wou ik nog effûh mee wachten." antwoordde m'n moeder.
"MAAR MOEDERKE TOCH!" brieste meneer pastoor,
als jullie huwelijk op die grond is gebaseerd, dan zal dat niet lang duren."
Het huwelijk duurde tot
de dood erop volgde, die van mijn vader. Op zijn 79-ste
Ja meneer pastoor, hun huwelijk van achtenvijftig jaar mag dus "eeuwige trouw" worden genoemd.
Met vier kinderen. Nee, geen tien of meer. Geen aanhangsel nodig.
Ze hield woord. Ze "namen nog geen kinderen"
Zeker voor de eerste vijf jaar...
Één jaar na de trouwerij was de eerste al geboren.
Hoe dat zo? Nou, gewoon:
"Voor het zingen de kerk uit"
RFTS
Mijn moeder maakte zich pissig om de rijkdom van "dat stelletje huichelaars":
Van de pastoor kreeg Oosmoederke te horen "hoe het heurt"
Ook toen ze kinderen had
vond de pastoor dat hij zich met de opvoeding moest bemoeien.
"Woar bemoeit die vent zich meej. Hij het zellef ginnees kinderen!"
(Later werd ontdekt dat "meneer pastoor" wel degelijk kinderen had gehad, had genomen.
Maar dat ligt in de doofpot)
Yep, zo ging dat vroeger. Gelukkig is er later veel ten goede veranderd maar zijn er helaas weer krachten aan het werk om terug te gaan naar die tijd. ( Moge God dat verhoedde ;):D )
BeantwoordenVerwijderen