Beste Meneer de Hond (2)

Maurice, allereerst bedankt voor de serieuze en uitgebreide reactie op mijn vorige blog.

Laat ik bij de laatste opmerking beginnen, dan hebben we dat gehad; het reageren, bloggen en discussiëren is juist bedoeld om de jeugd NIET tekort te doen. Ik zal proberen aan te nemen dat jouw laatste zin niet denigrerend bedoeld is. Ook het gebruik van de woorden “nostalgie” en “romantiek” vind ik ronduit, eh….minder prettig. Deze opmerking valt volgens mij onder de categorie “monddooddoeners”. Naast “populisme” is “ouwerwets, nostalgie, niet van deze tijd” wel een erg makkelijke manier om “gelijk te krijgen”. Ik kan hier alleen maar op reageren met: “het wiel is ook erg oud....dus, afschaffen dan maar?“

De meeste mensen reageren volgens jou op de beeldvorming. Daar heb je zeker een punt, maar daarvoor gaf je volgens mij ook alle aanleiding. Als je voor het eerst bij DWDD komt en er zijn maar 2 woorden, die constant worden herhaald, Steve Jobs en iPad, dan is dat toch niet verwonderlijk.

Commerciële belangen mogen nooit het onderwijs bepalen. Nooit! Dit vind ik niet uit nostalgie, maar in het belang van het kind. Overigens is “in het belang van het kind” wel de meest ouwerwetse drijfveer voor het handelen van de hele mensheid. Romantiek? Nostalgie? Nu ik er over nadenk ga ik dit soort typeringen steeds meer als een recalcitrant compliment beschouwen.

Waarom heb je niet simpel verteld welke voordelen het onderwijs kan hebben door het gebruik van tablets in het algemeen? Dat jij “op de loonlijst” van Apple staat lijkt mij althans wel duidelijk. Dodelijk voor de in het onderwijs absoluut noodzakelijke objectiviteit. Ieder kind, arm of rijk, dom of slim, moet van de didactisch, pedagogische voordelen van de moderne techniek kunnen profiteren.

Je voorbeeld van de “elektrische auto” gaat mank: het is géén merk! Net als “tablet”, in tegenstelling tot de “i-Pad”!

Ik ben weer eens naar uw site gegaan om wat kritischer te bekijken of ik inderdaad iets gemist heb. Pen en papier ernaast om notities te maken.

“Pen&papier??”

ja zeker! Het cliché, “We gaan toch zeker niet meer schoonschrijven, hè?” valt onder dezelfde categorie “oordelen op beeldvorming”, waarvan jij de “critici met oogkleppen” van de St. Jobs school beschuldigt. Er wordt véél, héél véél méér bereikt met het proberen mooie cirkeltjes en letters te schrijven op papier, zoals oog-hand-coördinatie, communicatie v.d. twee hersenhelften, fijne motoriek, grove motoriek, enz.

Waaraan denkt u bij het volgende verhaal van een moeder over haar zoontje van 9 jaar:

“Hij lijkt het afgelopen jaar, rustiger, steviger, zelfverzekerder, vrolijker te zijn en hij maakt minder brokken, valt niet meer uit een boom, van zijn fiets of loopt pardoes tegen een lantaarnpaal.....Ook zijn Cesartherapeut zei laatst, dat hij met sprongen vooruit gaat. Hij moest een oefening doen, waar hij gezien de tijd, hooguit tot de helft zou komen...maar hij deed de hele oefening vlekkeloos. Wat doet uw zoon?”

Eerlijk zeggen;

heb je kunnen raden dat de moeder dit vertelde tegen de drumleraar van haar zoontje....? Drummen blijkt dus veel meer te zijn dan alleen maar “raggen op die potten en pannen.” Net als schrijven, lezen, HOOFDrekenen, eigenlijk alles. Ja, ook alles wat met internet en computers te maken heeft. Ik heb helemaal niets tegen gamen, mocht je dat soms denken. Ook niets tegen de i-pad. Maar kinderen moeten IN de wereld zijn om deze wereld te leren kennen. Ja, daaraan twijfel ik geen moment. Noem het maar hoe je het wilt.

Yoga! Wat denk je van yoga? Is dat ook alleen maar stilzitten in kleermakerszit en “mmuuhhhm” brommen?

OK, ik dwaal af. Terug naar uw site.

Na een uur kwam ik toch tot de conclusie: Niets nieuws! Hebt u zelf eigenlijk wel in het onderwijs gewerkt? Neem alleen even het begin:

Elk talent wordt gekend: Het onderwijs gaat uit van de talenten van de individuele leerling en is erop gericht deze maximaal tot ontwikkeling te laten komen. Pedagogiek en Didactiek houden rekening met de individuele leerstijl van de leerling

Er is geen enkele school die dit niet in zijn doelstelling heeft staan.

Een combinatie van fysiek (schoolgebouw) en virtueel (internet): De Steve Jobs School is het hele jaar open. Het gebouw van 8.30 tot 18.30 uur en de virtuele school 24/7. Alle leerlingen (ook de jongste) zullen beschikken over de nieuwste iPad. Ze kunnen daarmee verbinding leggen met de virtuele afdeling van de school en gebruik maken van de enorme hoeveelheid educatieve apps. Leren kan altijd en overal plaats vinden.

Dat was al bij de Grieken zo. En waarschijnlijk daarvoor ook al. En in de middeleeuwen woonde de gezel bij de meester in. Tegenwoordig is het grote probleem om dit in praktijk te brengen natuurlijk geld waarmee je meer leerkrachten kunt aantrekken. Mensen die altijd klaar kunnen staan om kinderen te helpen in hun leerproces, ja dat is ideaal. Overigens bestaan zulke ideale leerkrachten: ouders! (O Oh...da's zéér ouderwets.)

Leren VINDT altijd en overal plaats. Simpelste voorbeeld is natuurlijk huiswerk. OK, dat is flauw, maar leren doen kinderen altijd en overal en ja ook met tv, computer en tablets. Zou een kind meer leren als iets op een i-Pad staat in plaats van op een tablet? Hoe anders komen kinderen aan een taalachterstand als ze thuis géén Nederlands horen en spreken?

21st century skills: Het onderwijs is gericht op het verwerven van de vaardigheden van de 21e eeuw zoals creativiteit, innovatief en kritisch denken, problemen oplossen, communicatie, samenwerking, aanpassingsvermogen, leiderschap, productiviteit en sociale vaardigheden. Leerlingen zullen in de Steve Jobs Scholen de meest recente hard- en software gebruiken

Alweer: er is geen school die dit niet in zijn doelstelling heeft staan.

Alweer: probleem is niet wat onderwijzers willen, wensen, maar wat wordt toegelaten, mogelijk is. Veelal is geld de spelbreker. (Moet naar regelaars, managers.) Krijgen de kinderen de iPads gratis van Apple? “Dan doe ik mee!!” Ik heb laptop en software zelf moeten aanschaffen.

Community: School en omgeving (ouders, bedrijven, instellingen en anderen) zijn via de community met elkaar verbonden en versterken de kwaliteit van het onderwijs. Ouders zijn partner in het onderwijsproces en vervullen een onmisbare rol bij de organisatie, de uitvoering en de evaluatie van het onderwijs. Ervaringen worden met de omgeving gedeeld en de omgeving wordt van harte uitgenodigd bij te dragen aan het onderwijs

Sorry, ik val in herhaling; “Alweer”, maar dat kun je mij niet kwalijk nemen, ik concludeer naar aanleiding van UW site en doet mij denken aan "Ouwe wijn in nieuwe zakken". Want bovenstaande gebeurt overal al. Zo goed en zo kwaad als mogelijk. Er bestaat geen school (meer) waar ouders worden buitengesloten! Dat het niet overal even goed lukt, heeft niets te maken met de doelstellingen, maar met de praktijk. In een achterstandswijk waar de moeders niet bereikbaar zijn, door taalbarrière en/of religieuze, culturele en ook financiële redenen. En ondanks dat worden daar overwinningen behaald. Niet via de i-pad, maar door huisbezoeken. Het kind is blij, trots, “verliefd” op de juf omdat die bij hen op visite komt. En wat gebeurt er? Het ijs is gebroken. De moeders komen hun kinderen naar school brengen en lopen “stiekem” even mee de klas in …...langzaam, héél langzaam en alleen mogelijk door menselijk contact gemaakt door mensen die van andere mensen houden. Maar ook in een middenklassewijk waar beide ouders fulltime werken en zich fulltime willen ontplooien...en “vergeten dat ze ook nog kinderen hebben.” Ook daar is dus veel werk nodig. Iedere school doet dat als dat in hun wijk nodig is. Uw “community” is eigenlijk gewoon een open deur, waarvan u zegt dat we die open moeten gooien....

Mijn intenties, bedoelingen van al dat bloggen, twitteren, facebooken over het onderwijs zijn simpel: voor mij is onderwijs een van de belangrijkste peilers van onze samenleving. (Naast zorg. Want alles is mogelijk totdat je ziek wordt.) Zowel voor de maatschappij, maar natuurlijk ook voor het kind zelf. Het kind moet gelukkig kunnen leven in deze maatschappij. Het onderwijs moet dagelijks geëvalueerd en aangepast worden. Alles moet in dienst staan van het individuele kind. Niet een product of een merk. En dat is nou juist mijn grootste bezwaar. Als iemand geld verdient met “appels of peren” is dat zijn goed recht, maar nooit, nooit “over de ruggen van kinderen”. Ik maak me grote zorgen over het “op slinkse PR-wijze door de strot duwen, lekker maken voor de apple-producten. Steve Jobs heeft ook maar ideeën van anderen gepikt, gestolen en daar grof geld mee verdient. De muis en de icoontjes waren niet zijn geestelijk eigendom. Dus hou eens op met het heilig verklaren van een gewetenloze zakenman.

Waarom niet het onderwijs van binnenuit verbeteren? Waarom nóg een elitaire, concurrerende onderwijsinstelling creëren? Waarom alweer een bevoorrechte (lees: rijke, welvarende) groep laten profiteren? Waarom niet beginnen op de plekken waar verbetering, stimulering, hulp het hardst nodig is, bijvoorbeeld op scholen in achterstandswijken, meestal “zwarte scholen”?

Ik zou mijn geblog dan gaan richten op de positieve ontwikkeling van ene Maurice de Hond en hem met praktische raad en daad steunen.

De i-Pad en St. Jobs is en heeft géén ideologie, geen visie, geen mensbeeld, geen droom, geen ideaal. (“Zo veel mogelijk geld verdienen, ongeacht hoe.” vallen daar volgens mij niet onder.) Daarom is “i-Nktpot-school” géén flauwe grap. De i-pad is een uitstekend middel om een aantal onderwijs-idealen waar te maken. Maar dat is elke computer, laptop, tablet en alles wat met internet te maken heeft. De i-Pad is dus niets meer en inderdaad ook niets minder. Het is een merknaam. Punt.

Niet alleen het materiaal, zeker niet de managers en het bestuur, ook niet het gebouw, niet een mooie site met mooie woorden maken het onderwijs een succes. Het zijn de mensen die het ECHTE WERK doen, de leerkrachten! Ja, die kunnen wel wat hulp gebruiken. Zeker: ook een i-Pad. Maar dat is een soort veredeld schriffie. Een hulpmiddel. De leerkracht moet het doen, de maatschappij moet het hen mogelijk maken. Dat is statistisch bewezen.

Met vriendelijke groeten,

RFTS

-------------------------------------------------------------------------------------------------------
Naberichten:


Op donderdag 9 oktober 2014 publiceerde Geenstijl een opmerkelijk bericht,
Lees via deze link: http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2014/10/maurice_de_ipad_teveel_momentu.html

Goh, laat ik nou niet echt verbaasd zijn....
Gekke RFTS.



09-06-2017

Het gaat toch niet zoals Maurice voorspelde:
"Onderwijsrevolutie hapert..."

(24-04-2018)
Zoals alles: de goeie dingen bewaren, de slechte (eenzijdige, overdadige) zaken vermijden.
Zo moeilijk kan het niet zijn.
Laat de laptop in de tas en neem een pen op tafel...